حقوق بشر در 1400 سال پیش

    حضرت استاذنا الأکرم آیة الله علامه طباطبائى- قدس الله نفسه الشریف- چه خوب سروده است‏ : دامن از اندیشه باطل بکش‏   دست از آلودگى دل بکش‏ کار چنان کن که در این تیره خاک‏   دامن عصمت نکنى چاک چاک‏ یا به دل اندیشه جانان میار   یا به زبان، نام دل و جان میار پیش نیاور سخن گنج را   ور نه فراموش نما رنج را یا منگر سوى بتان تیز تیز   یا قدم دل بکش از رستخیز روى بتان گرچه سراسر خوش است‏   کشته آنیم که عاشق کش است‏ عشق بلند آمد و دلبر غیور   در ادب آویز رها کن غرور چرخ بدین سلسله پا در گل است‏   عقل بدین مرحله لا یعقل است‏ جان و جسد سوخته زین برهمند   ملک و ملک سوخته این غمند           امام شناسى، ج‏13، ص: 190 آرى على است که از کون و مکان گذشته، و سر تسلیم در برابر عبودیت حق نهاده است. صلى الله علیک یا أبا الحسن و على زوجتک الطاهرة و أولادک الطاهرین ما بقى اللیل و النهار. مهر تو را به عالم امکان نمى ‏دهم‏   این گنج پر بهاست من ارزان نمى‏ دهم‏ یک قطره از سرشگ که ریزم به یادشان‏   آن قطره را به گوهر غلطان نمى‏ دهم‏ گر انتخاب جنت و کوثر به من دهند   کوى تو را به جنت و رضوان نمى ‏دهم‏ نام تو را به نزد أجانب نمى‏برم‏   چون اسم أعظم است، به دیوان نمى ‏دهم‏ من را غلامى تو بود تاج افتخار   این تاج را به افسر شاهان نمى ‏دهم‏ دست طلب ز دامنشان من نمى‏ کشم‏   دل را به غیر عترت و قرآن نمى ‏دهم‏ در ولایتى که نهفتم ازو به دل‏   تابنده گوهرى است من ارزان نمى ‏دهم‏ در عاریت سراى جهان! جان عاریت‏   جز در ثناى حضرت جانان نمى ‏دهم‏ آل على است حقوق بشر در 1400 سال پیش...